زنان پناه جوی افغانستان درآمریکا هم از تالبان می ترسند
آنها مراقب بودند که چهره و نام کامل خود راپنهان کنند. همهء آنها در افغانستان خانواده دارند ودراینجا نیز از تالبان می ترسند.
27 خرداد 1402
0 18 خواندن این مطلب 3 دقیقه زمان میبرد
بازیکنانی که برای اولین بار بازی میکردند میخندیدند و توپها را به هر جهت میزدند، و راکت های خود را با اعتماد به نفس بالا میچرخانند.
عاطفه، دانش آموختهء دانشکده پزشکی، زمانی که تالبان قدرت را به دست گرفتند، با خانواده اش از افغانستان گریخت، اوگفت: «مثل این که درست است اینکه مردم می گویند – مینه سوتا جای خوبی است. او با لبخند در یکی از زمین های سرپوشیده در پارک بروکلین مینه سوتا ایستاده بود.در افغانستان، تالبان تصمیم گرفتند که تحصیل تا صنف ششم برای دختران به اندازه کافی خوب است. بنا براین در اینجا عاطفه می تواند تحصیلات پزشکی خود را ادامه دهد.او در انتظار یافتن آمریکائی بود که هالیوود روی پرده به تصویر می کشد – “کشوری بسیار شتابزده؛ مردم فقط در حال دویدن هستند و همه آنقدر مشغول هستند.” او با خنده گفت: “با آمدن به مینه سوتا، مجبور شدم ایده خود را تغییر دهم.” “در مینه سوتا، آنها خیلی باحال و آرام هستند. شاید این به خاطر آب و هوا باشد؟”
یک بار در ماه، سازمان غیرانتفاعی بشردوستانه Alight یک گردش برای این زنان پناه جوی افغانستان ترتیب می دهد. آنها ضمن تنظیم چگونگی مراقبت از کودکان خود، حمل و نقل را سازماندهی می کنند و ماجراجویی آن ماه را انتخاب می کنند. بولینگ، اسکیت روی یخ، بازدید از موزیم… نه اما زن در روز جمعه به تور پیل بال پیوستند. یک دانشجوی کارشناسی ارشد، یک هنرمند، یک بیوه با شش فرزند.
آنها مراقب بودند که چهرهء خود را در برابر دوربین ها و نام کامل خود را از این گزارش پنهان کنند. همهء آنها در افغانستان خانواده دارند ودراینجا نیز از تالبان می ترسند. مترجمان آنها که در طول سال های طولانی جنگ مترجم نیروهای ایالات متحده بودند، پیش از موعد با مربیان کار کردند تا مطمئن شوند که قوانین این ورزش که کمی شبیه به پینگ پنگ است را درک کرده اند. ، بازی ای که کمی شبیه تنیس است و بسیار سرم گرم کننده می باشد.مسوول تیم حمایت کننده این پناه جویان افغانستان درمینه سوتا گفت که: “ما در حال سازگاری اجتماعی هستیم.” آنها نسبت به یک سال قبل بسیار سالم تر به نظر می رسند و خوشحال ترند.
الایت مستقر در مینیاپولیس، که قبلا به عنوان کمیتهء پناهنده گان آمریکایی شناخته می شد، تلاش کرد تا اطمینان حاصل کند که خانواده های تازه وارد از افغانستان، از مبلمان و سایر امکانات رفاهی در خانه ها و آپارتمان های جدید خود برخوردار باشند.اما خانه بیش از چهار دیواری است.
مهمان نوازی هستهء اصلی فرهنگ افغانستان است. از میهمانان آمریکایی در خانهها استقبال میشود و با چای و غذاهای لذیذ پذیرایی میشوند. ممکن است با زندگی در مینه سوتا گاهی اوقات احساس تنهایی کنند.
حمایت کننده گان این پناه جویان می گویند: “برخی از آنها احساس افسردگی و انزوا می کردند و اکنون آنها در اطراف شهرهای مینه سوتا پراکنده شده اند.” آنها آن حس اجتماعی را که در زمان اقامت در هوتل یا پایگاه نظامی داشتند، ندارند.”
بنابراین «آلیت» دست به کار شد تا بافت اجتماعی را با نخ و سوزن ترمیم کند. این سازمان غیرانتفاعی ماشینهای خیاطی را جمعآوری کرد و یک حلقه خیاطی راهاندازی کرد که در آن زنان میتوانستند خیاطی کنند، معاشرت کنند و حتی با مشاورانی که سازمان غیرانتفاعی در محل ترتیب داده بودند، ملاقات کنند. در پایان برنامه به زنان چرخ خیاطی داده شد تا نگهداری کنند.
از آنجا، آنها به سفرهای میدانی رفتند – سفرهای روزانه برای زنان، گردش های آخر هفته یک بار در ماه برای جوانان افغانستان که اکنون درمینه سوتا پناه آورده اند.حمایت کننده گان این پناه جویان افغانستان درمینه سوتا می گویند که« در آن زمان لبخند نمی زدند. آنها افسرده بودند، از ترک خانواده خود درکشور شان ،احساس گناه می کردند، آنها نگران بودند که خانواده ای شان درافغانستان در امنیت باشند.
اماتقریباً همه در روز جمعه لبخند می زدند. دشوار است که بدون لبخند زدن پیکل بال بازی کنید.یکی از همکاران ما یک بار از یک زن پناه جوی افغانستان دراین گروه که در اینجا زندگی می کند پرسید که چقدر طول کشیده تا او با جامعهء جدید سازگاری پیدا کند.؟!
او پاسخ داده بود که : «من یک عمر طول کشید.»/ Jennifer Brooks Star Tribune