شاهزادۀ نو قاجاری و ادعای پادشاهی بر ممالک محروسۀ ایران

یکی از چهره هایی که در ماه های اخیر در فضای مجازی ایران بازتاب یافت، حضور و بروز یک شاه زادۀ قاجاری بود که به شیوۀ عجیبی ادعای وراثت سلطنت در ایران کرد. او خود را از میراث داران سلسلۀ قاجاری ایران می داند و مدعی پادشاهی بر ایران و در رقابت با خانوادۀ پهلوی و به ویژه محمدرضا پهلوی فرزند آخرین پادشاه ایران است. در زندگی نامۀ شاهزادۀ قاجاری آمده است که:

«سلطان بابک میرزاخان قاجار یک شهروند ایرانی تبار است که در برلین آلمان متولد شده است او از پنجمین نسل از نوادگان مستقیم فتحعلی شاه قاجار است. پدر او رمضان علی میرزا خان قاجار شاهزادۀ ایرانی، در باکو جمهوری آذربایجان در تاریخ یکم مه ۱۹۲۲ متولد شد و در برلین آلمان در سال ۲۰۰۷ درگذشت. ظاهراً مادر وی مهیندخت قاجار، با نام اصلی مهیندخت قطبی که در سال ۱۹۴۷ در اردبیل متولد شده با فریده قطبی (مادر فرح دیبا) نسبت فامیلی دارد. وی در سال ۱۹۸۹ با لیلا قاجار از بستگانش در برلین ازدواج کرد. لیلا قاجار در ۱۹۷۲ در برلین آلمان متولد شده و اصالتاً شهروند ترکیه است.» به گزارش ایسنا« وی علی رغم آن که مدعی مخالفت با نظام ایران  است، سال قبل آزادانه ایران و همچنان به تخت جمشید سفر کرده است.

آقای بابک قاجار در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی نیز حضور دارد و ازجمله در مورد معرفی خانم خود به عنوان ملکه ایران نوشته است که: « ملکۀ آینده ممالک محروسۀ ایران و سوگلی من، بانو آهو جهانسوز شاهی معروف به سارا شاهی که نسب از خاندان ایران ساز قاجار دارد و ندیدۀ فتحعلی شاه کبیر است…» او در شبکه‌های اجتماعی پیوسته خانوادۀ پهلوی را هدف قرار داده و آنان را مستحق ادعای پادشاهی بر ایران نمی داند و البته طرف داران خاندان پهلوی نیز در مقابل او را هدف قرار میدهند.

دودمان قاجار یا سلسلۀ قاجار یا قاجاریان نام سلسله‌ای ایرانی است که از حدود سال ۱۱۷۵ تا ۱۳۰۴ بر ایران قاجاری به مدت حدود صد و سی سال فرمان راندند. بنیان‌گذار این سلسله آقامحمدخان قاجار بود. سردودمان قاجاریه مربوط به یکی از طایفه‌های ترکمان ایران به نام ایل قاجار بود که بر اثر یورش مغول از آسیای مرکزی به ایران مهاجرت کردند. آنان ابتدا در پیرامون ارمنستان ساکن شدند.

ایل قاجار یکی از هفت ایل اصلی قزلباش بود که شاه اسماعیل یکم به یاری توان نظامی آن‌ها دودمان صفویان را بنیان نهاد و به دلیل کمک‌های بزرگی که به دربار صفوی می‌نمود، قدرت بیشتری یافت. شاه عباس بزرگ یک دسته از آنان را در استرآباد (گرگان امروزی) ساکن کرد. در دوران پادشاهی شاهان قاجار به استثناء بازپس‌گیری برخی سرزمین‌های متعلق به ایران در ناحیۀ شرق و غرب در زمان آقامحمدخان قاجار، طی عهدنامه‌های مختلف به ویژه در دوران فتحعلی‌شاه و ناصرالدین‌شاه، مناطقی از خاک ایران، تحت فشار روسیه تزاری از محدودۀ زمام‌داری ایران جدا گردید.