افغانستان بالاترین رقم مرگ نوزادان درجهان را دارد
زایمان یک مبارزه مرگ یا زندگی برای زنان در افغانستان است، جایی که اعتقاد بر این است که تقریباً هر دو ساعت یک مادر به دلیل عوارض قابل پیشگیری بارداری و زایمان جان خود را از دست می دهد.
حتی مادرانی که زنده می‌مانند با این واقعیت تلخ روبرو می‌شوند که ممکن است نوزادانشان نتوانند،زنده بمانند، زیرا وزارت صحت طالبان تخمین می‌زند که با هر 1000 تولد ، 22 کودک جان خود را از دست می‌دهند.
“چرا یک زن باید به بیمارستان برود؟” ضیا گل 31 ساله، باشنده ولایت پروان ، به یاد می آورد که شوهرش در دوران بارداری سختش گفته است. فقط مردان در بیمارستان هستند، هیچ پزشک زن وجود ندارد»او به رادیو آزادی گفته است که امتناع شوهرش از مراجعه به پزشک باعث از دست دادن دو فرزند نوزادش شده است.
تجارب او مطابق با تجربیات بسیاری از زنان افغانستان است، به ویژه در مناطق روستایی محافظه کار، که به آداب اسلامی محرم پایبند هستند. این عمل زنان را از ترک خانه خود بدون داشتن خویشاوند مرد منع می‌کند، آنها را از درمان توسط پزشکان مرد منع می‌کند و در تصمیم‌گیری‌های مربوط به سلامتی خود حق چندانی به آنها نمی‌دهد.بر اساس آمار گردآوری شده توسط بانک جهانی، صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (UNPFA) و سایر آژانس های سازمان ملل متحد، تا سال 2000، یعنی کمی قبل از سرنگونی طالبان از قدرت، 1450 مادر به ازای هر 100000 تولد زنده جان خود را از دست می دادند.
در طول 20 سال آینده، به دلیل افزایش بودجه و توجه به مراقبت و آگاهی از سلامت مادران توسط UNPFA، آژانس های کمک بین المللی مانند پزشکان بدون مرز (MSF) و دولت افغانستان، این تعداد بیش از حد کاهش یافت. تا سال 2020، نیمی از مرگ به 620 نفر برسد.به دست گرفتن قدرت توسط طالبان در آگست 2021 این نگرانی را ایجاد کرد که این گروه افراطی سیاست‌های ظالمانه اولین دوره قدرت خود از سال 1996 تا 2001، از جمله ممنوعیت تحصیل و اشتغال زنان را ، دوباره اعمال کند.
در حالی که این رقم، 638 مرگ مادر در هر 100000 تولد زنده، همان رقمی است که توسط جامعه جهانی در سال 2017 ثبت شده است، اما همچنان به اندازه کافی بالا است که افغانستان را در بین 10 کشور دارای بدترین وضعیت به لحاظ مرگ و میر مادران در جهان قرار دهد.
با در نظر گرفتن تعداد زیادی از پزشکانی که با به قدرت رسیدن طالبان از کشور گریختند، وضعیت اقتصادی وخیم کشور و بحران‌های انسانی متعدد، و افزایش فشار بر امدادگران و زنان افغانستان، درک این موضوع نیز دشوار است.
سیستم مراقبت های بهداشتی دولتی که به مدت دو دهه با کمک های خارجی پشتیبانی می شود، از زمان تسلط طالبان از کاهش چشمگیر بودجه بین المللی رنج برده است.کارکنان صحی و نهادهای بیرونی می گویند که خسارت وارده به بخش صحی غیرقابل انکار است.
