ٍ
America آمريكاجامعه

خواب دخترک زیبای کابلی را دیدم و به دنبال کمک به او برآمدم

نویسنده: شاهین مافی

چندروز پیش از سقوط افغانستان به دست طالبان در کابل بوده است.

از واشنگتن دی سی به دلیل شناختی که با  سفیر پیشین افغانستان  خانم عادله را واداشته است، راهی کابل شده تا به کودکان دارای ناتوانی ذهنی کمک کند.اکنون در ساختمان مجلل خود در آمریکا از دخترک نوجوانی  در کابل می گوید که او را دریکی از این مراکز پرورش کودکان در کابل دیده بوده وحالا خوابش را می بیند.بانو گیتی وافی که امور مختلفی کاری خودرا دراینجا مدیریت می کند، دست به ایجاد موسسه خیریه ای بنام مادر خود “آذرم” زده است. موسسه ای که به کودکان نیازمند کمک در چند کشور کمک کرده است.درگفتگو با ما از این دختر کابلی قصه کرد که اورا در یک مرکز پرورش کودکان بی سرپرست درکابل دیده بوده است:” دخترک لباس سیاه داشت، مرا بغل کرد وچند دقیقه بعد گم شد، دوبار آمد با لباس سرخ وشاد وگفت که آرزو دارد مکتب بخواند..

” من خواب این دختر را پس از آمدن طالبان دیدم. به جستجوی راهی برآمدم تا اورا پیدا کنم وبرای کمکی بکنم”

خواب این کودک کابلی که اکنون در سیاهی مطلق زندگی زیر سیطره طالبان درافغانستان قرار دارد دراین جای جهان ودرگوشه ای از محل اعیان نشین واشنگتن دی سی به سراغ بانو وافی می آِید:”تلاش کردم بعداز خواب دیدن او ، به هر وسیله او را پیدا کنم “

وقتی از افغانستان سخن می گوید نگران کودکانی است که در کابل دیده است، نگران وضعیت دخترانی است که در وضعیت بدی به سر می بردند واکنون مشخص نیست درچه وضعیت بدتری به سر می برند.

موسسه “آذر” به عنوان یک نهاد خیریه که توسط بانو گیتی مافی راه اندازی شده است، یک موسسه خیریه است که دنبال کمک به کودکان درافغانستان وسوریه وهرکجای جهان بوده است. درگفتگو با ما خانم مافی از وضعیت جامعه ء فارسی زبان ایرانی در ایالات متحده آمریکا گفت:اینکه جامعه متکثر فارسی زبان ایرانی در اینجا برای فرهنگ وزبان چه تلاش هایی کرده اند .او گفت که خانواده های ایرانی همواره تلاش کرده اند تا کلاس زبان فارسی برای کودکان شان داشته باشند، هرچند این روند درگذشته پر رنگ تربوده واکنون کم رنگ تر شده است. او به دانشنامه ی ایرانیکا اشاره کرد که با همت احساس یارشاطر شروع شد ودرد دانشگاه کلمبیا در نیویورک درحال انتشار است.

او به دانشگاه هایی در آمریکا اشاره کرد که در آن بخش هایی زبان فارسی وجود دارد واز آن جمله اریزونا، کلمبیا وسایر دانشگاه های آمریکایی که درآن زبان فارسی تدریس می شود. او همچنان از کتاب های درسی ای گفت که یا براساس قصه ها وتاریخ این بخش از تمدن بشری به انگلیسی درآمریکا تولید ومنتشرشده است که دوره هایی تاریخی از جمله دوره هخامنشی را روایت می کنند وهمچنان کتاب های درسی ای که درآمریکا به زبان فارسی برای تدریس کودکان انتشار یافته است.

خانم وافی مدیریت چند شرکت را برعهده دارد که متعلق به خودش است. او درسال 1990 شرکتی را تاسیس کرد وپس از موفقیت دست به ایجاد سازمان خیریه بنام مادرش برد. او می گوید که مادرش شش فرزند خودرا از ایران برای تحصیل به خارج فرستاد وخود مسوولیت پرورش کودکان بی سرپرست را درایران برعهده گرفت. ” بنیاد خیریه آذر برای بچه های دنیا” از نام مادر وآرزوی مادرش در سالهای دور ایران می آید. او می گوید که ابتدا از کمک به دختران جوانی درآمریکا شروع کرد، دخترانی که در سنین پایین باردار می شدند ونیاز به حمایت وپیشتبانی داشته اند. بعدا این سازمان خیریه خدمات خودرا به دیگر کشور ها ازجمله بولیویا، سوریه وافغانستان گسترش داد. او می گوید من تا از یک روندی، وضعیتی  و پروژه ای برای کودکان شخصا مطمین نباشم، کاری نمی کنم. به همین خاطر شخصا به این کشورها سفرکرده واز نزدیک وضعیت کودکان را بررسی کرده وبرای آنها پروژه هایی خیریه راه انداخته است. ازجمله پرورشگاهی در کابل که  اورا به این شهر وکشور کشانده است. او به دنبال کمک به بچه های خیابانی وآنهایی که ناتوانی ذهنی داشتند بوده است. درکابل هم پرورشگاهی را به همین منظور انتخاب کرده است. او می گوید یکی از مهم ترین جاهایی بوده که نیاز به حمایت داشت. او می گوید که از این که تراپیست ها وکارکنان این پرورشگاه در کابل بیشتر درایران درس خوانده وبه افغانستان برای خدمت برگشته اند، افتخار کرده است.او از سفر خود به افغانستان می گوید که آقا وخانم محب ( مشاور پیشین امنیت ملی افغانستان) از او خواسته بودند تا برای این پرورشگاه که ظاهرا توسط آنان حمایت می شد، در واشنگتن دی سی کمک جذب کند.بانو مافی می گوید اواین کاررا پذیرفته بود تا مسوولین شرکت ها وسازمان های مهم خیریه را دعوت کند وبرای کودکان بی سرپرست افغانستان در کابل کمک جذب کند واین کمک به صورت مستقیم به حساب آنها انتقال شود ولی تحول ناگهانی سقوط افغانستان به دست طالبان تقریبا همزمان با سفر او به کابل این روند را مختل کرد. روندی که تا اکنون مختل است وراه وچاره ای برای انجام آن نیست. بانو وافی سالهای زیادی را به حیث یک ایرانی- آمریکایی دراین کشور صرف تحصیل وکار کرده است ودرکنار شوهرش که مردی دانش آموخته ای است همچنان به امور وفرهنگی وخیریه پرداخته است. می  گوید اخبار مربوط به افغانستان وایران وبه ویژه وضعیت زنان را دنبال می کند. او از اینکه افغانستان وایران دچار مشکلات گسترده ای به ویژه برای زنان است، احساس نا آرامی می کند. تصور اینکه افغانستان دوباره به بیست سال پیش برگردد وافغانستان دوباره زندانی به ویژه برای زنان گردد برای او دشوار است، همان طور که برای همه دشوار است.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا