از اعمال ورفتار تالبان پیداست که آنان برعکس تصوری که در ابتدای قدرت گرفتن شان تبلیغ می شد، به دنبال حکومت داری ویا ارایه شمایلی از حکومت داری مشروع نسبی برای مردم افغانستان وجامعه جهانی نیستند. آنان چه درعرصهء مشارکت ملی چنان سخنگوی شان درتازه ترین سخنان به آن تاکید کرده است، به دنبال هیچ نوعی مشارکتی درقدرت نیستند ونه درعرصه های حقوق بشری از جمله درمورد حقوق زنان آنان هیچ تعدیلی درمحدودیت های خود درنظر دارند . از پیام عیدی رهبر مفقودالاثر شان نیز پیداست که آنان رفتار کنونی شان که ادامه ء حاکمیت بدوی دو دهه پیش آنان است، ادامه می دهند ودراین راه ایستاده گی دارند.
هیبت الله آخوند زاده رهبر پنهان تالبان درپیام عیدی خود گفت که تالبان اقداماتی برای ارائه یک زندگی راحت و مرفه به زنان افغانستان درپرتو شریعت اسلامی ایجاد کرده است. آنها همچنین آنها را از کار برای سازمان ملل متحد یا سازمان های غیردولتی منع کرده اند، در حالی که اکثر کارمندان زن دولتی از مشاغل خود اخراج شده اند یا برای ماندن در خانه حقوق دریافت می کنند.ادعای رهبر مفقودالاثر تالبان چند روز پس از آن مطرح می شود که سازمان ملل به کابل هشدار داد که محدودیت های زنان و دختران به رسمیت شناختن دولت طالبان را «تقریباً غیرممکن» می کند.رزا اوتونبایوا، نماینده سازمان ملل درافغانستان گفته است ، « صریح می گویم. ما به آنها اعلام کرده‌ایم که تا زمانی که این احکام وجود دارند، تقریباً غیرممکن است که دولت آنها توسط اعضای جامعه بین‌المللی به رسمیت شناخته شود».این درحالی است که رهبر مفقودالاثر تالبان در پیام عیدی خود بار دیگر از کشورها خواست تا از مداخله در امور داخلی افغانستان دست بردارند.
با این وجود درتضاد قرار گرفتن تالبان با مردم افغانستان ، اقوام ، زنان، جامعه مدنی ودرکل جامعه متکثر افغانستان همچنان ادامه خواهد یافت. نتیجه ای که چنین سیاست های درپی خواهد داشت ، شاید برای تالبان که خودشان درک می کنند، امکان بقای شان وجود ندارد، ساده است، آن ها چیزی را از دست نمی دهند ودرنهایت از راهی که آمده اند،پس خواهند رفت. اما حجمی از ویرانی وتباهی را برملتی تحمیل خواهند کرد که توان برخواستن از این همه ویرانی را ندارد.
برعکس تبلیغات دوسال گذشته اکنون مشخص است که تالبان به دنبال کسب مشروعیت داخلی وجهانی نیستند. آنان می دانند که مجموعه ای از حکام وافراد وگروه هایی که تحت نام تالبان گرد آمده اند، مورد اعتماد جامعه افغانستان وهیچ دولت خارجی نیستند. مجموعه ای که به انواع جرایم سازمان یافته تروریستی جهانی گناهکار شناخته شده ودرلیست های سیاه جهان قرار دارند. آنان بنا به اتفاقی قدرت را دوباره به دست گرفته اند وشاید خودشان بیش از هر کسی دیگر می دانند که درقدرت افغانستان ماندنی نیستند. به همین دلیل به خاطر حفظ بدنهء قدرت خود برشعارهایی تاکید می کنند که افراد کم سواد وناآگاه هم راه شان را می تواند جذب کند.بنا براین تالبان کارها واقدامات بدوی ای را که در دوره پیشین قدرت خود نتوانستند به اجرا بگذارند، اکنون به اجرا می گذارند. حکومت کنونی تالبان ادامه تند تر وخشن تر حکومت قبلی شان دردهه نود است. چیزی که هم مردم افغانستان وهم جهان متوجه آن است، چنین واقعیتی است.
