در کنار جاده‌ای شلوغ در شمال غربی کابل، بوی خوش بولانی، نان سنتی پر از سبزیجات، از یک ساختمان موقتی با دیوارهای پارچه‌ای به مشام می‌رسد.در داخل، زنی با حجاب و پیشبند سفید شروع به تمیز کردن بادکنک‌ها، روبان‌ها و بشقاب‌های خالی روی میزها می‌کند. او یک پیشخدمت زناست، شغلی غیرمعمول ترین مشاغل افغانستان است: یک رستوران غذاخوری برای زنان، به نام “بانوان افغان افغانستان”. این رستوران توسط زنان اداره می‌شودو فقط مشتریان زن اجازه ورود به آن را دارند.
زنانی که در اینجا به کار گرفته می شوند از پس زمینه های محروم زندگی دراین جامعه آمده اند. بسیاری از آنها بیوه اند و اغلب تنها نان آور خانواده خود هستند.
یکی از زنان شش فرزند دارد و شوهرش از دنیا رفته است و راهی برای آوردن غذا روی سفره وجود ندارد. در افغانستان تحت کنترول طالبان، فرصت های زنان برای درآمد وزندگی،تقریبا صفراست.. دولت حق تحصیل دختران و زنان را محدود کرده و آنها را از تحصیل در مدارس متوسطه و دانشگاه ها منع کرده است (طالبان ادعا می کند که به طور موقت). طالبان در ماه دسامبر همچنین زنان را از کار در سازمان‌های غیر دولتی و اخیراً برای سازمان ملل منع کرد و این امر باعث نگرانی‌ها در مورد آینده کمک‌ها در کشور شد.
بر اساس گزارش سازمان ملل، دو سوم جمعیت این کشور به “کمک های فوری بشردوستانه” نیاز دارند. وضعیت ناامید کننده اقتصادی زنان را با چالش های جدی مواجه ساخته است
این که آیا یک رستوران زنانه می تواند در اقتصاد ویران شده افغانستان موفق باشد یا خیر، سوال دیگری است. مالک این رستوران قبلاً یک مغازه خیاطی زنانه را در کنار همین جاده اداره می کرد، اما در میان آشفتگی سیاسی و نابسامانی اقتصادی، تجارت متوقف شد. او چرخ خیاطی خود را فروخت و از پول آن برای راه اندازی یک سرمایه گذاری جدید استفاده کرد. در نهایت منجر به این غذاخوری زنانه در پشت دیوارهای پارچه ای شد .
