شفاخانه تدریسی علی آباد که مختص به دانشگاه علوم پزشکی کابل می باشد یکی از سابقه دار ترین و بزرگترین شفاخانه های افغانستان به شمار میرود. این شفاخانه در بخش های جراحی عمومی، جراحی صدری، جراحی یورولوژی، جراحی اعصاب، جراحی اورتوپیدی، داخله، قلبی، تنفسی، اندوکراینولوژی و همتالوژی، رادیولوژی، عصبی روانی و داخله جهاز هضمی فعالیت میکند و بیشترین متخصصین آنها اساتید دانشگاه علوم پزشکی کابل می باشد. از آنجاییکه این شفاخانه یک شفاخانه دولتی می باشد و خدمات رایگان برای مردم عرضه میکند همه روزه انبوه از مردم از سراسر افغانستان بویژه ولایات مرکزی برای تداوی امراض مختلف به این شفاخانه مراجعه مینمایند.
بر بنیاد گزارش ها در این اواخر کارمندان و مراجعین شفاخانه علی آباد از مزاحمت اعضای تالبان و افراد وابسته به آنها در روند کاری پرسونل این شفاخانه به شدت شاکی هستند. چند روز قبل یکی از مراجعین شفاخانه علی آباد که پسر بیمار خود را برای تداوی از این شفاخانه به شفاخانه خصوصی رحیل واقع در غرب کابل انتقال داده است از مزاحمت جنگجویان تالبان و افراد وابسته به این گروه شکایت میکرد. این شخص که غلام حیدر نام دارد پسر خود را برای تداوی از ولایت بامیان به کابل آورده است. پسر غلام حیدر در بخش یورولوژی نیاز به عملیات داشت و او بنابر مشکلات اقتصادی به شفاخانه دولتی علی آباد مراجعه کرده بود. جراحی یورولوژی در اکثر ولایات افغانستان صورت نمی گیرد و در شفاخانه های دولتی شهر کابل هم تنها شفاخانه جمهوریت، ابن سینا و علی آباد بیماران از این بخش را میپذیرند. بنابراین روند عملیات اشخاص که نیاز به جراحی یورولوژی دارند بلاثر مراجعین گسترده به گونه نوبتی میباشد و متخصصین این بخش نیز در حداقل ممکن قرار دارند. غلام حیدر میگوید که ” بعد از تکمیل معاینات داکتران تایید کردند که پسرم نیاز به جراحی دارد. بعد از مراجعه در بخش جراحی داکتر جراح در بخش یورولوژی گفت که اکنون نوبت نیست و باید در مدت یک هفته صبر کند تا نوبت برسد. بعد از انتظار یک هفتگی وقتی دوباره مراجعه کردم داکتر گفت که هنوز چهار بیمار که قبل از شما وقت گرفته بودند باقی مانده است. وقتی دلیل تاخیر را پرسیدم گفت که چندین بیمار که وابسته به چند تن از اعضای تالبان بودند نوبت این اشخاص را گرفتند. بنابراین نوبت آنها به تأخیر افتاده است. چون وضعیت بیمار من تقریبا اضطراری بود و بایست هرچه زود تر عملیات میشد مجبور شدم که از شفاخانه علی آباد صرف نظر کنم. به همین خاطر ناچار پسر بیمار ام را برای تداوی از این شفاخانه به شفاخانه خصوصی انتقال دادم و در اکنون در این شفاخانه خصوصی عملیات اش انجام شده است.”
برعلاوه مراجعین، کارمندان فنی و متخصص این شفاخانه نیز ناچار لب گشودند و از مزاحمت اعضای تالبان در روند کاری آنها به گونه محتاطانه حرف زدند. داکتر مهدی یوسفی که یکی از جراحان متخصص در این شفاخانه و استاد دانشگاه علوم پزشکی کابل می باشد نیز میگوید که ” دولتی ها هر از گاهی نوبت سایر اشخاص را برای خود یا وبستگان خود میگریند. در این شفاخانه همواره اشخاص که وابسته به دولتی ها می باشند با استفاده از قدرت و نفوذ آنها زودتر از هر کس دیگری تداوی میشوند. این باعث میشود تا سایر مراجعین که اکثریت شان از ولایات مراجعه می نمایند برای چندین روز و حتی چندین هفته در انتظار باشند. این بی نظمی ها در دوران حکومت قبلی و کنونی جریان دارد.”
مردم افغانستان در شرایط کنونی بنابر مشکلات شدید اقتصادی یکی از آسیب پذیر ترین مردم در سطح جهان بوده که آمار انواع از بیماری ها در میان جوامع افغانستانی به شدت بلند می باشد. از سوی دیگر موسسه های صحی عامه در افغانستان بنابر نبود تجهیزات کافی، محیط مناسب، فرار متخصصین از کشور و فساد در دستگاه های دولتی نمی تواند به حدأقل نیاز اضطراری بیمار های موجود در این کشور پاسخ دهد. موجودیت اینگونه فساد که ناشی از سو استفاده تالبان از قدرت می باشد آسیب پذیری این مردم را به شدت افزایش میدهد. که این آسیب پذیری به مرگ و میر، معلولیت، مشکلات روانی و افزایش مخارج روز مره مردم که ناشی از بیماری های مختلف است، می انجامد.
