مسوولیت سنگین اطلاع رسانی و ننگ مردان از کار زنان فرهنگی

مینه حبیب خبرنگار بانویی است که هنوز درافغانستان باوجود ممانعت طالبان از هرنوع تحصیل وکار وفعالیت زنان درافغانستان به این حرفه ادامه می دهد. او درعکس های زیادی از تجمع مردان در اکثر جاهای کشور تنهازنی است که حضور دارد. چه در کنفرانس های رسانه ای که طالبان برگزار می کنند وچه در سفر های ولایتی ای که او به منظور پوشش خبر سفر می کند. این حضور او باعث توجه بسیاری از رسانه ها بین المللی نیز شده است. او این یادداشت وعکس هارا به فارسی تایمز فرستاده است:

من دو روز قبل برای پوشش یک رویداد مهم اقتصادی در یکی از ولایات کشور رفته بودم که در بین انبوهی از مردان یک زن هم حضور نداشتند من تنها زنی بودم که با ده‌ها ممانعت و گوش‌ نه در بین شان حضور پیدا کردم در حالی خوب می‌شنیدم مابین شان زمزمه می‌کردند که این زن اینجا چرا آمده بیرون کنید و … به اساس پیشبرد مسلکم به حرف‌های آنها توجه نکردم اما وقتی داخل سالون شدم افراد که ظاهرآ از مقامات بودن به عکاسان شان سفارش می‌کردند که کار کنید تا تصویر ما با این زن یکجا نیایند تصویر اینکه کار زنان جرم و عکس افتادن مردان با زنان ننگ باشد را هر گز نمی‌کردم ولی حالا آمده و حقیقت تلخ است فکر می‌کنم به ظاهر حق شان است چون مقامات حکومت شان کار و تحصیل را برای زنان ممنوع کرده و زنان را تا امر ثانی در خانه فرستاده اند.

این تصویر برای تاریخ بماند تنها زنم که  در سالون بیش از ۵۰۰ نفری کلا مرد در حال نوشتن گزارش و کار اطلاع رسانی هستم. در حالی که قبلا خبرنگاران با امکانات مالی خوب و حتی با بادیگارر کار می‌کردند اما امروز ما بدون معاش و کدام در آمد کار می‌کنیم.

این وضعیت دو حالت را برایم تداعی می‌کند یکی تعهد خودم در شرایط بسیار سخت برای اطلاع رسانی و از بین نرفتن بیش از یک دهه دست‌آورد‌هایم در جهت رشد آزادی بیان، و از این جهت خوشحالم که در خدمت مردم خویش قرار دارم ولی در عدم امتیاز چالش‌ها را چند برابر می‌کند.

اما در بخش دیگر تنها زنی هستم که در یک ولایت دور دست در بین صد‌ها مرد به دور شدن زنان کشور از اجتماع، فرهنگ و سیاست سخت احساس غربت و خستگی می‌کنم، نمی دانم این حالت تا چه وقت ادامه پیدا کرده و امر ثانی چه زمانی صادر می‌شود تا زنان از حق اولیه خویش یعنی کار و تحصیل بهرمند شوند.