از زمانی تسلط تالبان برافغانستان، هیچ کشوری در جهان به طور رسمی حکومت آنان را به رسمیت نشناخته است.در مرکز تلاش های این گروه برای وادار کردن به رسمیت شناختن جهانی، تصرف سفارت های افغانستان در سراسر جهان، هر بار با همدستی بی سر و صدای کشورهای میزبان صورت گرفته است. این الگو در چین، روسیه، ایران، پاکستان و تعدادی از کشورهای آسیای مرکزی عملی شده است و تالبان امیدوار بودند که قدرت منطقه‌ای کلیدی هند در جایگاه بعدی قرار گیرد. به گزارش ایندیپندینت:
سفیر کنونی افغانستان در دهلی نو در سال 2020 توسط دولت اشرف غنی تعیین شد. فرید مامونزی مانند دیگر منصوبان غنی که هنوز ساختمان‌های دیپلماتیک در سراسر جهان را اشغال می‌کنند، از خطوط اساسی کمک مالی کابل محروم شده است، اما تاکید کرده که او «همچنان به نمایندگی از روح دموکراتیک واقعی مردم افغانستان ادامه می‌دهد و منتظر سقوط تالبان است.»
با این حال مرد دیگری در دهلی به دنبال نشستن بر صندلی مامونزی است. او قادر شاه همکار سابق سفیر، هم در کاخ ریاست جمهوری کابل و هم به عنوان مسوول بخش بازرگانی در سفارت افغانستان در دهلی نو است. با این حال، او دیگر در سفارت مورد استقبال قرار نمی گیرد، اما از سوی سهیل شاهین، به عنوان منصوب مورد نظر تالبان معرفی شده است.
جنگ قدرت در مرکز منطقه بزرگ و سرسبز سفارت چاناکی پوری دهلی می‌تواند پیامدهای مهمی برای درک تالبان در صحنه جهانی داشته باشد. رسانه‌های هندی با علاقه این موضوع را دنبال می‌کنند. حالا هم مامونزی و هم قادر شاه برای گفت‌وگوهای جداگانه با ایندیپندنت نشسته‌اند تا روایت های خود را بیان کنند و توضیح دهند که چگونه رابطه بین دو همکار نزدیک به اتهامات تلخ توطئه، ناسزا گویی وتلاش برای کودتا تبدیل شد.
شاه با یادآوری «دوستی» خود با مامونزی که اکنون تیره شده است، می‌گوید: «ما از سال 2014 در کاخ ریاست جمهوری [در کابل با هم کار کرده‌ایم و یک دهه است که یکدیگر را می‌شناسیم.»با این حال پیام های قادر شاه به سفیر از آپریل بی پاسخ مانده است. او می گوید که من دیگر خبری از او یا سایر اعضای سفارت ندارم. من تقریباً چندین بار در لیست سیاه قرار گرفته ام و از دروازه های سفارت برگشته ام.
او اظهار تاسف می کند: «صحبت کردن درباره این دشمنی با مامونزی مانند این است که من علیه خودم صحبت می کنم، زیرا او دوست خوبی است. مقام های سفارت افغانستان قادر شاه را متهم به برنامه ریزی و تلاش برای اجرای یک “کودتا ” می کنند، در حالی که مامونزی در ماه آپریل در لندن بود، او به امید اینکه نقش کاردار را بر عهده بگیرد توسط تالبان معرفی شد.قادرشاه این ایده را رد می کند که او نفر تالبان است و استدلال می کند که رهبران کابل فقط نام او را مطرح کردند زیرا او نفر دوم موجود در دهلی بود .
مامونزی می‌گوید که از تخلیه دفترش و سپردن مسئولیت سفارت به قادر شاه «به دستور تالبان» امتناع کرد، و اصرار داشت که سفارت را برای دولت سرنگون شده دموکراتیک نگه داشته و هیچ نقشی در مشروعیت بخشیدن به تالبان در صحنه جهانی نخواهد داشت. سفارت در دهلی نو همچنان به برافراشتن پرچم ملی افغانستان با رنگ های سیاه، قرمز و سبز که تالبان در کابل با پرچم سفید خود را جایگزین آن کرده اند، ادامه می دهد. هم بر روی یک میله پرچم بزرگ در ورودی و هم در سراسر دفاتر و راهروهای سفارت نمایش داده می شود. در آنجا در کنار عکس‌های شاد محمد اشرف غنی دیده می‌شود که اکنون در امارات متحده عربی در تبعید است و از پیشروی تالبان در تابستان ۲۰۲۱ فرار کرده است.به گزارش ایندیپندینت:
راهروهای سفارت، با این حال، به طرز وحشتناکی ساکت مامونزی خاطرنشان می کند: «ماموریت بدون دولت بی ارزش می شود. بر اساس گزارش‌ها، این سفارت قبلاً 23 دیپلمات داشت، اما تنها حدود 10 دیپلمات باقی‌مانده‌اند و بقیه به کشورهای ثالث مانند کانادا گریخته‌اند تا به دنبال وضعیت پناهندگی باشند.مامونزی نسبت به آنچه که قادر شاه دوستی گذشته آنها می‌نامد بسیار کمتر ابراز نظر می‌کند و به صراحت اشاره می‌کند که این دو مقام در طول کار خود در خدمات کنسولی رابطه‌ای حرفه‌ای داشتند.او می‌گوید که هیچ شانسی برای کناره‌گیری او وجود ندارد تا به قادر شاه اجازه دهد نقش خود را برعهده بگیرد و «کاردار» تالبان شود..یک منبع در سفارت به ایندیپندنت گفته است: «قادرشاه در ماه‌های اخیر تلاش کرد تا حمایت تالبان را جلب کند.قادرشاه این اتهامات را رد کرده و گفته است که با تالبان فقط برای انجام کار خود در زمینه روابط تجاری بین هند و افغانستان در تماس بوده است، روابطی که علی رغم سقوط کابل ثابت مانده است و ارزش آن نزدیک به 500 میلیون دالر است.
هر دو طرف درگیر به طور جداگانه از وزارت امور خارجه هند برای حمایت درخواست کرده اند “انتصاب” قادر شاه توسط تالبان مستقیماً توسط شاهین به دولت هند اطلاع داده شده است.
در یکی از موارد متعددی که قادر شاه قصد ورود به سفارت را داشت و از ورود او امتناع می‌کردند، سفارت با مقام های هندی تماس گرفت، تا او را ازساختمان دور نگه دارند.اما هند تاکنون از جانبداری خودداری کرده است و در یک بیانیه رسمی آن را یک “مسئله داخلی” برای افغانستان و دو دیپلمات مورد بحث خوانده است.
مامونزی از هند خواست تا در مورد این موضوع موضع بگیرد و با این کار پیامی ارسال کند که از آرمان های دموکراتیک دفاع می کند. کارشناسان می گویند، در حالی که در کوتاه مدت هیچ چشم اندازی برای به رسمیت شناختن رسمی دولت تالبان در کابل توسط هند وجود ندارد، شکست هند در حمایت از مامونزی نشان دهنده پذیرش ضمنی این است که تالبان اینجاست .
پروین ساونی، کارشناس نظامی و سردبیر ماهنامه فورس، که امنیت ملی هند را پوشش می‌دهد، می‌گوید: «اشرف غنی برای هند تجربه است و دهلی نو دیگر نمی‌خواهد تمایزی قائل شود.
هند پیشنهاد می‌کند که با وجود دعوت نشدن از سوی چین، پاکستان و روسیه برای شرکت در گفتگوهای رسمی با تالبان، هند ناظر است و اکنون می‌داند که اگر می‌خواهد در افغانستان جای پایی داشته باشد، باید برای میزبانی از نماینده این کشور آماده باشد.او می‌گوید: «وقتی هند می‌گوید این یک موضوع داخلی است، می‌خواهد اطمینان حاصل کند که نوعی نمایندگی افغانستان در دهلی باقی می‌ماند.
این مقام سابق ارتش هند می گوید که هند به طور فزاینده ای در قبال تالبان انعطاف پذیر خواهد شد، زیرا با گذشت زمان این تنها گزینه روی میز خواهد بود.آیا این بدان معناست که هند می تواند در مقطعی ترتیب قرار گرفتن نفر تالبان به عنوان سفیر افغانستان در دهلی نو را رسمی کند؟ ساونی به ایندیپندنت می‌گوید: «هند شاید اجازه نخواهد داد فرد بعدی استوارنامه‌اش را به رئیس‌جمهور ارائه کند، از رسمی شدن آن جلوگیری کند و شاید شاهد خروج سفیر فعلی باشد».
در نهایت، هند احتمالاً نیازی به اظهارات جسورانه نخواهد داشت – فقط باید منتظر بماند تا نمایندگان دولت غنی به پایان دوره تصدی خود، صبر یا توانایی مالی خود برسند هر کدام که زودتر اتفاق بیفتد. دوره مامونزی به عنوان سفیر تنها تا فبروری 2024 ادامه دارد، اگرچه به هیچ وجه مشخص نیست که او سپس با انتخاب خود ترک کند.
