براساس گزارشی که روز گذشته در مورد جزییات سفر نخست وزیر قطر به قندهار ودیدار او با رهبر تالبان منتشر شد، بخشی از کشورهای ذیدخل، در حال رایزنی با تالبان اند تا روی یک نقشه راه برای نزدیکی تالبان به جامعه جهانی اند. دیروز نماینده ویژه سرمنشی سازمان ملل متحد در امور افغانستان با امیرخان متقی دیدار و« در مورد موضوعات مختلف از جمله تعامل افغانستان و جامعه جهانی، وضعیت کنونی کشور و منطقه گفتگو کرد است.»این دیدار ها در سطوح مختلف میان تالبان ونماینده گان خارجی از جمله موسسات بین المللی ادامه داشته است. برخی از مقام های تالبان درجریان هفتهء گذشته از همکاری براساس اصول شرعی با موسسات بین المللی سخن گفته اند. بنا برآنچه رویترز افشا کرده است تمامی موارد مهم مورد نگرانی جامعه جهانی دردیدار نخست وزیر قطر به رهبران تالبان منتقل شده است که حقوق زنان وحقوق بشر ونقش ومشارکت سیاسی دیگران درحکومت بخشی از آن است.قطر به عنوان پایگاه مهم سیاسی تالبان درچند سال اخیر، پایگاهی که منتج به انجام موافقت نامه دوحه ، خروج ایالات متحده وغرب از افغانستان وتسلط تالبان برکشور شد،نقش مهم واثر گذاری بررهبران تالبان دارد. تالبان از زمان گشایش دفتر سیاسی شان درقطر پیوسته اذعان کردند که به دنبال ایجاد حکومت فراگیر درافغانستان اند واین رایزنی وها وگفتگوهای شان تا پیش از سقوط حکومت پیشین ادامه داشت، اما پس از تسلط کم ترین وقعی به دیگر طیف های سیاسی واجتماعی نگذاشتند. در آستانه تسلط این گروه برافغانستان چنین تبلیغ می شد که تالبان دوم با تالبان اول فرق دارد، این بار آزادی های مدنی ،حقوق انسانی ازجمله زنان ومشارکت سیاسی اقشار افغانستان را می پذیرند. در تقریبا دوسال گذشته درتمامی این عرصه ها اما رفتار وکردا وحتا پندار تالبان عکس قضیه را ثابت کرد. درعین حال در دوسال گذشته شماری از کشورها تلاش کردند تا تالبان را ازجمله به موافقت نامهء دوحه که مشارکت سیاسی بخشی از آن است، پای بند کنند که دراین خصوص نیز نتیجه ای به دست نیامد. درنتیجه درپی دوسال حاکمیت تالبان تمامی اقشار دیگر قومی ، سیاسی واجتماعی از حکومت حذف گردیدند، زنان از تمامی عرصه از تحصیل وآموزش وکار منع شدند، رسانه های بیش از پنجاه درصد متوقف شدند وافغانستان با بیش از سی وپنج میلیون شهروند به عنوان گرسنه ترین کشوردنیا با دروازه های بسته جهان روبرو شده است. حکومت سرپرست تالبان همچنان دوسال است که دوام دارد. بازی با غرب برای پذیرش آزادی های مدنی وسیاسی ازجمله در مورد زنان ، بازی کهنه ء تالبان است که درآن تقریبا استاد شده اند.اکنون نیز که همه دنبال رای زنی با تالبان درمورد نقشه راه هستند، وقت کشی ودوام سیاست های کنونی هدف اصلی تالبان است. بازی با مساله زنان وباج گیری ازآن درسطح بین المللی واکنون بازی جدید رویاروی با ایران از کارت های تالبان درعرصه ء بین المللی است. تالبان در دوسال گذشته به تایید بسیاری از منابع نه تنها هیچ تغییری نسبت به دورهء پیشین خود نشان نداده اند که دربسیاری موارد تند تر نیز شده اند. رواشناسی سیاسی تالبان نشان می دهد که پذیرش آزادی های مدنی وسیاسی وحتا قومی ومذهبی خط سرخ افراد تالبان به ویژه در رده های میانی وپایین این گروه است. بنا براین هرنو تغییر دراین سیاست به معنای از دست دادن بدنه وساختار اصلی این گروه خواهد بود . تالبان می دانند که اگر چند سالی هم حکومت کنند، ممکن ترین روش برای شان داوم همین وضعیت است.بنا براین هیچ عدولی از سیاست های خود نخواهند کرد وصرفا وقت کشی خواهند کرد. رای واندیشه تالبانی درهیچ عرصه ای دگرگون نشده وهمه نشانه ها حاکی از این است که تالبان همچنان بر برداشت های خود از دین ، سیاست، افغانستان وجهان وهمه چیز مانند دوره اول به صورت بدوی وابتدایی تاکید می کنند وبرآن عمل می کنند.
