مولوی کبیرآخوند کیست وچرا به جای ملاحسن تعین شد؟!
مولوی کبیر فردی که اکنون ریاست کابینهء سرپرست تالبان را برعهده گرفته است کیست؟ مولوی کبیر60 سال سن دارد، از سال 2001، واز دورهء رژیم نخست تالبان(1996-2001)،تحت تحریم های سازمان ملل قرار داشته است. او پس از سرنگونی دولت تالبان در سال 2001،در پاکستان پناه گرفت. او از قبیلهء زدران قوم پشتون می باشد.
انتصاب کبیر از طریق فرمان ویژه ای از سوی هیبت الله آخوند زاده رهبر پنهان این گروه صورت گرفت. او در دولت‌های قبلی و کنونی تالبان سمت‌های مهمی داشته است و او بخشی از دفتر سیاسی تالبان در دوحه بود که در مورد توافق با واشنگتن مذاکره کرد و راه را برای خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان پس از 20 سال جنگ هموار کرد.
به نقل از الجزیره:اولین انتصاب او در سال 1996 به عنوان والی ولایت ننگرهار در امتداد مرز شرقی کشور در مجاورت پاکستان انجام شد. ملا عمر، بنیانگذار طالبان، کبیر را برای این نقش انتخاب کرد و او را به شورای عالی رهبری این گروه نیزمنصوب کرد.
شورای امنیت سازمان ملل متحد کبیر را درجنوری 2001 به دلیل نقش همزمان وی در رژیم اول تالبان به عنوان معاون دوم امور اقتصادی، عضو شورای وزیران، والی ولایت ننگرهار و رئیس زون شرق به عنوان یک فرد تحریم شده شامل فهرست تحریم ها کرد. .
در جولای 2005، کبیر در میان گروهی از رهبران تالبان بود که توسط ماموران اطلاعاتی پاکستان در جریان حملات علیه این گروه در شمال غرب پاکستان دستگیر شد. با این حال، اخبار ضد و نقیضی در مورد تاریخ دستگیری وی وجود دارد.
از زمان بازگشت تالبان به قدرت در سال 2021، کبیر نقش مهمی در مذاکره با رهبری ایالات متحده در جریان مذاکرات در دوحه ایفا کرده است.
نمایندگان هر دو طرف مذاکراتی را در پایتخت قطر با تمرکز بر نگرانی های امنیتی و “تروریزم”، حقوق زنان و دختران و همچنین تخلیه از افغانستان انجام داده اند.
تحلیلگران می گویند که زیرکی دیپلماتیک و توانایی او برای مذاکره با کشورهایی که باتالبان در تضاد هستند می تواند یکی از عوامل انتصاب او باشد.
عارف رفیق، کارشناس سیاسی در جنوب آسیا، به الجزیره گفته است: «با توجه به نزدیکی عبدالکبیر به پاکستان و نقشش در مذاکرات دوحه،تالبان می‌تواند به دنبال هموارسازی روابط با کشورهای خارجی باشد».
وی گفت: «اما تغییر در یک موقعیت اجرایی برای نشان دادن تغییرات پیشگامانه در سیاست داخلی و خارجی کافی نیست.»
طالبان همچنان منزوی است و هیچ کشوری دولت آنها را به رسمیت نمی شناسد. این گروه از ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی خواسته است تا تحریم‌هایی را که در پی تسلط نظامی این کشور بر این کشور اعمال شده بود، لغو کنند و واشنگتن گفته است که تالبان توافقنامه دوحه 2020 رانقض کرده اند. ایالات متحده همچنین از دولت تالبان خواسته است که فراگیرباشد و محدودیت‌های زنان را لغو کند – خواسته‌ای که تالبان آن را مداخله در امور داخلی خود می‌خواند.
مذاکرات بین تالبان و دیپلمات‌های غربی نتایج کمی داشته است زیرا این گروه محدودیت‌های خود را بر حقوق زنان افزایش داده و تحصیل و آزادی کار زنان را ممنوع کرده است.
فیض زلاند، استاد دانشگاه کابل، گفته است که نمی توان انتظار تغییر در پالیسی حقوق زنان را داشت، زیرا انتصاب کبیر موقتی است و فاقد «صلاحیت تصمیم گیری» است. وی افزود که کبیر “تأثیر قابل توجهی” بر سیاست های خارجی آینده این گروه نخواهد داشت.
رفیق تحلیلگر مستقر در ایالات متحده نیز تاکید کرد که “تمرکز قدرت” در اختیار آخوند زاده ساکن قندهار است که تصمیمات سیاسی در مورد حقوق دختران و زنان، از جمله در مورد آموزش، اتخاذ می کند.
او گفته است: «تغییر سیاست های معنادار تنها در صورتی صورت خواهد گرفت که انتصاب کبیر بخشی از مجموعه وسیع تری از امتیازات به جناح های تالبان باشد که موضع نسبتاً سازگارتری در مورد مسائل اجتماعی اتخاذ می کنند.
چند تن از رهبران ارشدتالبانن گرانی های خود را در مورد ممنوعیت تحصیل زنان ابراز کرده و گفته اند که اسلام حقوق زنان را برای تحصیل و اشتغال تضمین می کند.
