براساس گفته های برنامه غذیی جهان (WFP) در سال جدید هجری خورشیدی (1402) نزدیک به بیست میلیون نفر با تهدید شدید گرسنگی مواجه اند. برنامه غذایی جهان (WFP) در تویتی نگاشته است که گرسنگی شدید نزدیک به بیست میلیون افغانستانی را در سال پیش رو درگیر خواهد کرد که نزدیک به شش میلیون آن اکنون با گرسنگی حاد دست و پنجه نرم میکنند که این سازمان در شرایط فعلی تنها قادر به امداد رسانی چهار میلیون نفر تا ماه اپریل می باشد. این سازمان در صفحه تویتر خود نوشته است بنابر کمبود بودجه در حال حاضر مجبور است که کمک های خود را در افغانستان کاهش دهد. برنامه غذایی جهان گفته است که برای کمک کردن به نیازمندان در این کشور تا شش ماه آینده به هشتصد میلیون دالر نیاز است اما آنها این بودجه را در دسترس ندارند، اما باوجود این متعهد به تداوم عملیات های حیاتی خود در افغانستان می باشد و از جامعه جهانی خواهان در نظر گرفتن نیاز های اساسی آسیب پذیر ترین مردم این کشور می باشد.
بر اساس گزارش های سازمان های متعدد بین المللی از وضعیت گرسنگی و فقر در افغانستان این رقم روز به روز در حال افزایش است و راه های چاره جدید که بتواند این چالش و مشکلات دیگر ناشی از این چالش را به گونه کلی یا حداکثری بهبود بخشد نیز فعلن در روی دست دولت طالبان و موسسات خارجی دیده نمی شود. تداوم ناهنچاری های سیاسی موجود در افغانستان، موجودیت خشکسالی در بعضی نقاط این کشور، نداشتن ارتباط اقتصادی با اکثر کشور ها و غیره از جمله موارد است که بحران های اقتصادی را در افغانستان عمیق تر نموده و نتایج ناشی از آن روز به روز فاجعه بار تر میگردد. افزایش میزان گرسنگی در افغانستان یکی از پیامد های فاجعه بار بحران اقتصادی موجود در افغانستان و اساسی ترین چالش است که اکثر خانواده های افغانستانی با آن دست در گریبان می باشد. دولت نامشروع طالبان در افغانستان نه تنها نتواسته است که بحران های اقتصادی ناشی از به قدرت رسیدن خود را کاهش دهد بلکه روز به روز با اعمال انواع از سیاست های تبعیضانه به شعله ور ساختن این بحران افزون میکند. هرچند موسسات بین المللی نیز در افغانستان سرگرم فعالیت بوده که کمک های بشردوستانه را در افغانستان انجام میدهند، اما بنابر موجودیت فساد گسترده در انجو های که پروژه های این موسسات را تطبیق میکنند و ممانعت های که از سوی دولت طالبان اعمال میشود، کمک ها به مستحقین اصلی آن نمی رسد. برعلاوه به آن عده که کمک میسر میشود مقدار آن خیلی اندک بوده که برای نجات دادن افراد از معرض گرسنگی حاد کافی نیست. اکثریت مطلق ساکنین افغانستان اکنون تنها دو گزینه بیشتر برای تدوام زنده بودن خود ندارند. گزینه اول برای اکثریت مردم این کشور بویژه جوانان، خارج شدن از افغانستان به گونه قانونی یا غیر قانونی می باشد. به علت افزایش گسترده در میزان بیکاری و فقر در این کشور اکثریت افغانستانی ها به گونه فامیلی یاهم تنهایی خواهان خارج شدن بدون قید شرط از این کشور هستند. آنها کوشش میکنند که به هر طریق ممکن از افغانستان خارج شوند تا شاید بتوانند در سایر کشور ها خود و خانواده های خود را از گرسنگی نجات دهند. گزینه دوم، متوسل شدن به دزدی، گدایی، فرزند فروشی، تن فروشی، قاچاق مواد مخدر یا سایر اعمال اند که از منظر عرف، اخلاق، دین و شریعت این مردم ممنوع می باشد. اما باز هم به علت موجودیت فقر شدید و نجات از گرسنگی مردم افغانستان به این گزینه رو می آورند و منحیث یکی از راه های حل در زندگی شان اعمال نمودن آن را روی دست میگیرند. وضعیت اقتصادی خانوداه های افغانستانی زیر سایه حکومت طالبان به تمام معنی نگران کننده است و باید در این زمینه توجه صورت گیرد./
