نشست سمر قند نه تنها برای طالبان که شاید برای برگزار کننده گان نشستی خالی از فایده بود. از یک طرف کشورهای حاضر دراین نشست سعی کردند با دور گذاشتن مخالفان سیاسی ومردمی طالبان، از این گروه به عنوان نماینده کشور درنشست دعوت کنند واز جانب دیگر مطمین بودند که با جود درآجندا قرار داشتن مسایل مهم سیاسی درافغانستان نتیجهء مطلوبی از گفتگو با طالبان به دست نمی آید. آقای امیر خان متقی که به حیث سرپرست وزارت خارجه حکومت سرپرست طالبان دراین نشست شرکت کرده بود، به هیچ عنوان به مثابهء یک وزیر خارجه ویا میهمان مدعو دراین نشست پذیرایی نشد ورفتار اعضای این نشست با او نشان دهنده ء عمق نگاه این کشور ها به طالبان بود. براساس گزارش ها با شروع نشست به آقای متقی اجازه ورود به محل نشست داده نشد واو در راهروهای محل نشست سرگردان بود. در ویدیو ها وعکس های منتشره از این نشست کاملا واضح است که با او به عنوان نماینده ووزیر خارجه یک دولت برخورد نشده است. یکی از برخورد ها رویاروی شخصی وزیر امور خارجه ایران با او بود که در خبرگزاری باختر طالبان از آن به عنوان دووزیر خارجه در حاشیه نشست سمرقند خبر داده است درحالی که وزیر خارجه ایران سرپایی در راهروها آقای متقی را می بیند وبا لحن تحکم آمیز می گوید که ما بیست وچند ماه است که منتظر دولت فراگیر در افغانستان هستیم. به عین ترتیب تاکید اعضای نشست برچند اصل شامل نظام فراگیر درافغانستان، مشارکت زنان واقوام واقلیت ها دریک نظام خواسته های تاکیدی وتکراری ای بود که دراین نشست از طالبان شد. امری که طالبان نه تنها دربرابر آن پاسخ به این نشست که به مردم افغانستان ودرکل جامعه جهانی نیز ندارند. تاجایی که کارکنان سازمان ملل متحد درافغانستان به دلیل مخالفت طالبان با کار زنان دردفاتر سازمان ملل درافغانستان دست از کارکشیدند وهمین موضوع به تنهایی نشان داد که طالبان رفتارشان نه تغییر نیافته بلکه تند رو تر از دوره ء قبلی استیلای شان برافغانستان رفتار می کنند. کشورهای منطقه با وجود برقراری روابط غیر رسمی نیک با طالبان تا هنوز نتوانسته اند به موضوع به رسمیت شناختن طالبان به عنوان حکومت فکر کنند.خواست جبهه سیاسی ونظامی طالبان موسوم به جبههء مقاومت نیز از این نشست این بود که تا بر طالبان برای تغییر رفتار شان اعمال فشار شود. اما درکل باوجود تلاش های منطقه ای هیچ دروازه های تازه به روی طالبان برای تعامل منطقه ای وجهانی گشوده نشد ونشست سمرقند نیز نشان که نه طالبان چنین اراده ای دارند ونه به طبع آن منطقه وجهان پذیرایی طالبان به عنوان حکومت می باشند.
