در میان تعداد کمی از سفرای که در کابل باقی مانده اند، وانگ یو، سفیر چین در افغانستان، پرکارتر به نظر می رسد.این هفته، وانگ با سه وزیر تالبان دیدار کرده که ازدو تن از آنها به ویژه ، دیپلمات های غربی دوری گزیده اند. سراج الدین حقانی، وزیر کشور که 10 میلیون دالر جایزه از ایالات متحده به دلیل فعالیت تروریستی با خود دارد، و ندا محمد ندیم، وزیر آموزش عالی. که دانشگاه ها را برای دختران افغانستان بسته است. به نقل از وی او ای:سید محی الدین سادات، سفیر تالبان در پکن، مانند همتای خود در کابل، برنامه فشرده ای را در سرتاسر چین با مقام های دولت و شرکت های چین برگزار می کند.چین در میان تعداد کمی از کشورهایی است که میزبان کاردار تالبان است. پکن به جز به رسمیت شناختن رسمی، عملاً با رژیم تالبان نه تنها به عنوان دولت قانونی افغانستان بلکه به عنوان یک شریک تجاری، سرمایه گذاری و امنیتی رفتار می کند.رهبران چین با این فرض عمل می کنند که موفقیت آنها در رقابت با غرب به اهرم فشار آنها بر کشورهای واسطه کوچکتر مانند افغانستان بستگی دارد.
حتی در حالی که چین یک مرز ناهموار و همیشه بسته به طول 92 کیلومتر با افغانستان دارد، به طور سنتی با این کشور رفتاری متفاوت نشان می دهد.در بیانیه‌ای که وزارت خارجه چین در 12 آپریل منتشر کرده، آمده است: «چین به استقلال، حاکمیت و تمامیت ارضی افغانستان احترام می‌گذارد، به انتخاب‌های مستقل مردم افغانستان احترام می‌گذارد و به باورهای مذهبی و آداب و رسوم ملی افغانستان احترام می‌گذارد».
شاید از این احترام است که چین نتوانسته هیچ اقدام تنبیهی علیه تالبان انجام دهد، تالبانی که به گفتهء سازمان ملل متحد و سایر گروه های مستقل حقوق بشر، رژیم آپارتاید جنسیتی را در سراسر کشور تحمیل کرده است و زنان را از ابتدایی ترین حقوق بشر محروم کرده است. در ادامهء این بیانیه آمده است: «چین هرگز در امور داخلی افغانستان مداخله نمی‌کند، هرگز به دنبال منافع خودخواهانه در افغانستان نیست و هرگز به اصطلاح حوزه نفوذ را دنبال نمی‌کند.»
در سرتاسر جهان، پکن متهم به حفظ یک سیاست بسیار استثمارگرانه در قبال کشورهای کم درآمد در آسیا و آفریقا است، جایی که شرکت‌های چینی در استخراج معادن و پروژه‌های ساختمانی بزرگ سرمایه‌گذاری کرده‌اند.پس از امضای قرارداد استخراج نفت با یک شرکت چینی در اوایل سال جاری، مقامات تالبان اکنون می گویند که چین علاقه مند به سرمایه گذاری در معدن لیتیوم در افغانستان است.
گزارش ها حاکی از آن است که افغانستان محصور در خشکی بیش از یک تریلیون دالر مواد معدنی گرانبها دارد، از جمله ذخایر لیتیومی که در باتری های قابل شارژ استفاده می شود. جان کربی، سخنگوی ایالات متحده گفته است: «بخشی از رویکرد آنها [چین] به یک رابطه دوجانبه، به معنای واقعی کلمه استخراجی است و به دنبال مزایایی است که آنها می توانند از یک رابطه دوجانبه از جمله پتانسیل مواد معدنی حیاتی ببرند. شورای امنیت ملی روز چهارشنبه در پاسخ به سوال صدای امریکا در مورد نزدیکی های اخیر در روابط چین و تالبان به خبرنگاران گفته است.
منافع چین در منابع طبیعی افغانستان چیز جدیدی نیست، زیرا این کشور در سال 2007 یک قرارداد چند میلیارد دالری استخراج مس با دولت سابق افغانستان امضا کرد، اگرچه این پروژه هرگز آغاز نشد.
یون سان، قرارداد نفتی اخیر امضا شده با تالبان «همان چیزی است که CNPC [شرکت ملی نفت چین] در سال 2011 به آن دست یافت. یکی از اعضای ارشد مرکز استیمسون مستقر در واشنگتن به صدای آمریکا این مطلب را گفته است،او گفته که چین همچنان نگران بی ثباتی در افغانستان است و بعید است در آینده نزدیک در معدن در آنجا سرمایه گذاری کند.
رهبران کمونیست چین که متهم به شکنجه اویغورهای اقلیت مسلمان در اردوگاه های تلقین هستند، نگرانی خود را در مورد ایجاد پناهگاه های امن برای شبه نظامیان اویغور در همسایه افغانستان ابراز کرده اند.تالبان می گویند که هیچ گروه تروریستی اجازه استفاده از خاک افغانستان را علیه سایر کشورها از جمله گروه مخالف اویغور، جنبش اسلامی ترکستان شرقی نخواهد داشت.
یک سفیرسابق افغانستان به وی ا ای گفته است: “در درون تالبان، جناح حقانی امور اویغورها را مدیریت می کنند و آنها امتیازات خاصی را در ازای سیستم های نظارتی و پول نقد به چینی ها داده اند.”بر اساس توافقی که در سال 2020 با ایالات متحده منعقد شد، تالبان متعهد شدند که به القاعده و وابستگان آن در مناطق تحت کنترل این گروه پناهگاه امن اجازه نخواهند داد.مقامات می گویند که تالبان با میزبانی از ایمن الظواهری رهبر سابق القاعده در مرکز شهر کابل شکست این تهعد را شکسته اند.رژیم تالبان که از سوی کشورهای غربی محکوم و تحریم شده است، به نظر می رسد که در ازای معاملات معادن و تضمین های امنیتی، از سوی کشورهای منطقه تایید شود.
