تازه‌ترین نسخۀ «دیوان صوفی عشقری» به کوشش آقای محمد داوود نظام، بازرگان جوان بلخ، و زیرنظر صالح‌محمّد خلیق از سوی انتشارات امیری در ۴۰۰ صفحه با قطع وزیری با شماره‌گان ۱۰۰۰ نسخه در کابل از منتشرشده است.
کار ویرایش این دیوان را جناب استاد عنایت‌الله باور بامیک ، واژه‌نگاری آن را محمّدیاسین مستورو برگ‌آرایی آن را محمدکاظم کاظمی، انجام داده اند.
این کتاب با نوشته‌های زیرین آغاز می‌شود:
-شعرهای صوفی عشقری همدم شب و روز من اند / از محمّدداؤود نظام؛
-کارنامۀ فرهنگی ماندگاری از جناب محمّدداؤود نظام/ از این‌جانب (صالح‌محمّد خلیق)؛
-سرودۀ استاد واصف باختری در رثای صوفی عشقری؛
-تصویر و تصوّر صوفی عشقری/ از غلام‌نقش‌بند حیدری؛
-بوریانشینی از سریر وقار و عزّت…/ از نثاراحمد نثاری؛
-نکته‌هایی دربارۀ روش ویراستاری دیوان صوفی عشقری/ از عنایت‌الله باور بامیک؛
-دربارۀ واژه‌نامه و ترتیب الف‌بایی این دیوان/ از محمّدکاظم کاظمی.
این دیوان دربرگیرندۀ ۶۴۵ غزل و ۱۹ قطعه است و با تصویرهایی از شادروان صوفی عشقری و نمایۀ واژه‌گان و اصطلاحات به پایان می‌رسد.
گفتنی است که سروده‌های این دیوان به‌وسیلۀ محمّدکاظم کاظمی شماره‌گذاری شده اند و ترتیب الف‌بایی آن بر حسب همۀ حرف‌ها از آخر به اوّل صورت گرفته و در واژه‌نامه، در کنار توضیح واژه‌گان، اصطلاحات و اعلام جغرافیایی و اشخاص، شمارۀ صفحه‌های آن‌ها نیز درج شده است و به همین‌گونه استاد عنایت‌الله باور بامیک، افزون بر ویرایش املایی و فاصله‌گذاری‌ها و نقطه‌گذاری‌ها بر بنیاد تازه‌ترین روش نوشتاری، کار هنجارمندسازی دستوری و املایی شماری از واژه‌ها و عبارت‌ها، اِعراب‌گذاری و یا جابه‌جایی برخی از واژه‌ها و برابرسازی نویسه‌ها را نیز انجام داده است.
شادروان صوفی عشقری (۱۲۷۱ – ۱۳۵۸ هجری خورشیدی) از شاعران و عارفان نام‌آشنای سرزمین ماست که در تاریخ معاصر شعر فارسی دری و تاریخ معاصر عرفان و تصوّف اسلامی کشور جای‌گاه ویژه و بلندی دارد.
