ٍ
سیاست

پکن، تهران وتالبان

گزارش های درگیری مرزی میان تالبان وایران به اساس آخرین گفته های منابع تالبان پایان یافته است. درحالی که هیات ایرانی با مقام های تالبان درکابل دیدار داشته ، درجریان امروز خبرگزاری های رسمی ایران گزارش داده اند که فرمانده کل نیروی انتظامی این کشور به نیروهای مرزی دستور داده است تا دربرابر هرنوع اخلال درامنیت مرزی برخورد قاطع صورت گیرد.این نخستین بار نیست که دردوسال گذشته تنش ها ودرگیری های مرزی میان تالبان وایران صورت می گیرد. پیش از این نیزبنا برآنچه ناپختگی نیروهای مرزی تالبان خوانده شد، این تنش ها ازسوی ایران وتالبان پایان یافت. مواجهه ایران وتالبان در تقریبا بیست وپنج سال گذشته اما تاریخچه مفصلی دارد که درهمه ء احوال سیاست مدارا واشراف از سوی ایران در برابر تالبان وجود داشته است.باتجربه ای که از دور اول حاکمیت تالبان وجود داشت، ایران در جریان حضور نظامی غرب درافغانستان روابط مفصلی با تالبان داشت ودر آستانهء تسلط این گروه برافغانستان نیز این کشورچنانچه مقام های برجسته ایران گفته اند از حوادث مطلع بود وبه عنوان کشورهمسایه بخشی از فرایند تحول درافغانستان را به سود تالبان مدیریت کرد.در دورهء دوم حاکمیت تالبان اما وضعیت نسبت به دور پیشین متفاوت تر است. حالا هم تالبان وابستگی بیشتر ودر ضمن آگاهی بیشتری از مسایل قدرت منطقه دارند وهم ایران اشراف بیشتری به دست آورده است. ایران با آنکه منافع کوچک وبزرگ بسیاری درافغانستان دارد،سعی می کند دست کم در میان مدت مدارای بیشتری با تالبان داشته باشد درعین حالی که اهرم های فشارخودرا نیز اعمال می کند. از تفاوت های مهم این دوره می توان به نقش چین درمسایل منطقه نیز اشاره کرد. چین به گزارش رسانه های غربی قراردادها وچشم داشت های مفصلی به معادن افغانستان دارد واز این رهگذر هوادار تثبیت وضعیت افغانستان درشرایط فعلی به نفع تالبان است. فعال بودن بیشتر دیپلوماسی چینی در منطقه در آشتی میان ایران وعربستان بیشتر بروز کرد.چین به عنوان متحد نو ایران در مسایل منطقه اکنون از نزدیک ترین کشورها به ایران است ومی تواند درکاهش تنش ها نقش تعین کننده داشته باشد. تالبان انگیزه بسیارنیرومند ضد ایرانی دارند ودرعین حال بخشی از نیازمندی های شان وابسته به ایران است.نیروهای رده پایین تالبان هواخواه درگیری با ایران هستند ولی رده های بالاتر تالبان چنانچه دراین روزها دررسانه های بازتاب یافت، سعی می کنند به نوعی درچهار چوب پاالیسی های وزارت خارجه خود تصمیم بگیرند. درهمه حال ایران با وجود نقش چین وریسک وسیع تر درگیری با تالبان علاقمند جبهه ای درشرق کشور نخواهد بود اما درعین حال امکان گریز از تنش ها ودرگیری های این چنینی نیز تقریبا وجود ندارد.ممکن است از این تنش ها بیشتر روی دهد اما در دایره وسیع تر مدیریت این مساله باتوجه به نقش چین ونقش خود ایران درمنطقه وجود دارد. ایران دست کم در شش کشور در منطقه وبیرون از منطقه درگیراست وچه مساله آب وچی دیگر منافع این کشور درافغانستان با روش هایی غیر از درگیری نظامی احتمالا دنبال خواهد شد.روابط پکن وتهران نیز بخشی از دلایلی است که درجلوگیری از تنش به حجم وسیع آن جلوگیری خواهد کرد.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا