یک پژوهش بی‌بی‌سی نشان می‌دهد که پناه جویان افغانستان درمسیر فرار از دست طالبان ، توسط گروه‌های تبهکار ربوده و شکنجه می‌شوند. پناه جویان افغانستان که می‌خواهند از مرز ایران و ترکیه در راه اروپا عبور کنند. با چنین اختطاف های روبرو هستند. آدم رباها دراین مسیر ویدئوهایی از آزار و اذیت خانواده‌های این مهاجران که به گروگان گرفته شده‌اند ارسال می‌کنند و برای آزادی آنها باج می‌خواهند.دراین ویدیو ها ازجمله دیده می شوئد که گروهی از مهاجران افغانستان که در قله کوه با قفل‌هایی به گردنشان بسته شده‌اند و برای آزادی خود التماس می‌کنند.
یا اینکه مردی با لبی خون آلود می گوید: “هرکس این ویدئو را تماشا می کند، من دیروز ربوده شدم، آنها برای هر یک از ما 4000 دالر می خواهند. آنها شبانه روز ما را بی وقفه لت می زدند.” .ویدیوی دیگری گروهی از مردان را کاملاً برهنه نشان می‌دهد که در حال خزیدن در برف اند، در حالی که شخصی آنها را از پشت شلاق می‌زند.کمی قبل از اینکه یکی از باندها از او فیلم آزار جنسی بگیرد، مردی دیگر گریه می‌کند: «من خانواده دارم، این کار را با من نکنید؛ من زن و بچه دارم، لطفاً رحم کنید.»
این ویدیوهای نگران‌کننده شواهدی از یک کار جنایی رو به رشد است که در آن گروه‌هایی عمدتاً مهاجران افغانستان را م که می‌خواهند راهی اروپا شوند،می‌ربایند.مسیر مهاجرت از افغانستان به ایران، سپس از طریق مرز به ترکیه و به بقیهء اروپا، برای چندین دهه مورد استفاده قرار گرفته است.
اما این مسیر اکنون خطرناک تر از همیشه است. کسانی که سعی می کنند از ایران به ترکیه بروند، ساعت ها در زمین های خشک و کوهستانی بدون درختی که سایه ایجاد کند، راه می روند و از روبرو شدن با نیروهای امنیتی که در منطقه گشت زنی می کنند، اجتناب می کنند واین مسیر را دشوارتر می کند.از آنجایی که صدها هزار نفر از زمان به دست گرفتن قدرت توسط طالبان در آگست 2021 از افغانستان گریخته اند، باندها فرصتی را برای سود بردن از افزایش گسترده پناه جویان افغانستان پیدا کرده اند.
آنها اغلب با همکاری قاچاقچیان، مردم را در سمت ایران از مرز می ربایند و از گروه های آسیب پذیر که اغلب مبالغ هنگفتی را برای تضمین عبور و مرور امن پرداخت کرده اند، اخاذی می کنند. تیم بی بی سی داستان های شکنجه را از حداقل 10 نقطه در امتداد مرز شنیده است. یکی از فعالانی که در سه سال گذشته این آزار ها را ثبت کرده است، گفته است که روزانه دو یا سه فیلم از شکنجه در اوج آن، دریافت می‌کند.
در آپارتمانی در استانبول پایتخت تجاری ترکیه، با آمنه آشنا می شویم.آمنه شغل موفقی به عنوان افسر پولیس در افغانستان داشت، اما زمانی که متوجه شد طالبان می‌خواهند دوباره قدرت را به دست بگیرند، از کشور گریخت، زیرا قبلاً تهدیدهایی از سوی این گروه دریافت کرده بود.
او با لحن نرم و با روسری بنفش از تجربه خود در مرز وقتی که او و خانواده اش توسط یک باند گروگان گرفته شدند ،حالا دراستانبول ترکیه گفته است:”خیلی ترسیده بودم، ترسیده بودم، چون باردار بودم و دکتری نداشتم. ما داستان های زیادی از تجاوز به پسران جوان شنیده بودیم.”پدرش گفته است که یک باند فیلمی را برای او فرستاده که شکنجه مرد ناشناس اهل افغانستان را پس از ربودن آمنه و سایر اعضای خانواده اش نشان می دهد.
او می‌گوید: «این وضعیتی بود که من در قرار داشتم. با ارسال این فیلم‌ها به من هشدار می‌دادند. اگر باج ندهی، دختر و دامادت را می‌کشیم.»حاجی پدر آمنه خانه اش را در افغانستان فروخت تا پول این باند را بدهد و خانواده اش را آزاد کند. آنها سپس دوباره تلاش کردند تا وارد ترکیه شوند، این بار با موفقیت توانستند.اما سختی هشت روزه در مرز برای آمنه زیاد بود.بچه اش را از دست داد.به غیر از باندها، آمنه و دیگران با مانع بزرگ دیگری در مسیر خود روبرو هستند: دیوار.
این مرز که بیش از نیمی از طول مرز ترکیه و ایران را به خود اختصاص داده است، سه متر ارتفاع دارد و توسط اتحادیه اروپا (EU) با سیم خاردار و حسگرهای الکترونیکی و برج های دیده بانی تقویت شده است. ترکیه ساخت دیوار را در سال 2017 به منظور جلوگیری از عبور مهاجران به این کشور آغاز کرد، اما آنها همچنان در حال آمدن هستند.آمنه و چند نفر دیگر به ما گفتند که پس از اینکه مقامات ترکیه شبانه آنها را از مرز عقب راندند، به دست باندهای خشن افتادند، ادعاهایی که توسط گروه های حقوق بین الملل نیز مستند شده است.
محمود کاگان، یک وکیل حقوق بشر ترکیه که وکالت پناهجویان را بر عهده دارد، اصرار دارد که این عمل، که طبق قوانین بین المللی غیرقانونی است، به باندها برای استثمار مردم کمک می کند.
مقام های ترکیه به درخواست بی بی سی برای اظهار نظر در مورد این ادعاها پاسخی ندادند. اما در مواجهه با اتهامات مشابه از سوی گروه های حقوق بشری، دولت مخالفت ها را رد کرده و گفته است که هرگونه فعالیت برای جلوگیری از ورود غیرقانونی به ترکیه در محدوده مدیریت مرزی انجام می شود. قبل از ساخت دیوار، بسیاری از مردم محلی از طریق قاچاق کالا از مرزها امرار معاش می کردند. این تجارت اکنون تا حد زیادی از بین رفته است، به این معنی که برخی به جای آن به آدم ربایی یا قاچاق مهاجران روی آورده اند.
در وان، نزدیکترین شهر ترکیه به مرز ایران و مرکز قاچاق مهاجران، با مرد جوان اهل افغانستان به نام احمد در اصطبلی که به عنوان یک پناهگاه تغییر کاربری داده شده بود، ملاقات کردیم، در حالی که او برای مرحله بعدی سفر خود با قاچاقچیان مذاکره می کرد.
برادر احمد سال گذشته زمانی که آنها سعی داشتند از دست طالبان فرار کنند، همراه با خانواده بزرگش در سمت مرز ایران ربوده شد.این احمد بود که در آن زمان هنوز در افغانستان بود و تماس‌هایی را از باند دریافت کرد که خواستار باج بودند.او می گوید: «گفتم پول نداریم، آدم ربا برادرم را لت می زد. صدایش را می شنیدیم. احمد وسایل خانواده اش را فروخت تا هزینه آزادی آنها را بپردازد. اما این تجربه کافی نبود که او را شش ماه بعد از این سفر بازدارد، او ناامید برای امرار معاش پس از بحران اقتصادی پس از تسلط طالبان بود.
در کابل، پایتخت افغانستان، سعید را ملاقات کردیم، جایی که او پس از شش تلاش ناموفق برای فرار از افغانستان و رسیدن به ترکیه شروع کرد.به او قول داده شده بود که یک سند جعلی به او اجازه دهد تا به ترکیه برود. در عوض او می‌گوید که رابط اش به او خیانت کرده و به یک باند فروخته شده است، که او را شکنجه کرده و 10000 دالر باج می‌خواهند.
او می گوید: “خیلی ترسیده بودم. آنها می توانستند با من هر کاری بکنند. چشم هایم را بیرون بیاورند، گرده هایم را بفروشند، قلبم را بیرون بیاورند.”اما او پس از شنیدن صحبت‌های گروهی که چگونه می‌توانند به او تجاوز کنند و ویدیو را برای خانواده‌اش به خانه بفرستند، به ما گفت که بیشتر از همه می‌ترسید .در نهایت، او پس از پرداخت 500 دالر فرار کرد.
