آتش گرفتن یک مارکیت درهرات ، باردیگر این مساله را مطرح کرده که آیا تالبان ملکیت ها وخانه های مخالفان خود را به آتش می کشند ویا به صورت اتفاقی خانه های کسانی آتش می گیرد که مخالف سیاسی تالبان اند. دردو مورد خانه های فضل احمد معنوی وزیر پیشین مالیه دولت پیشین و ظاهر اغبر سفیر دولت پیشین در دوشنبه در پنجشیر به آتش کشیده شد.مارکیتی که امروز در هرات تقریبا به صورت کل در آتش سوخته است، ملکیت مولوی جلیل الله مولوی زاده است، حامی قدرتمند پیشین تالبان درغرب افغانستان ومنتقدآنان پس از اینکه قدرت دوباره به دست تالبان افتاد. فضل احمد معنوی به علاوهء اینکه یکی ازچهره های مشهور ضد تالبان است، وزیر پیشین عدلیه بوده و پس از روی کارآمدن دوبارهء تالبان دعوایی را در دادگاه لاهه برعلیه تالبان به راه انداخته است که براساس آن این گروه به انجام جنایات جنگی متهم اند. آقای معنوی اخیرا درگفتگوی اختصاصی با فارسی تایمز به شرح جزییات این اقامهء دعوا پرداخت وگفت که تمامی اسناد ومدارک به گفته ء او دال بر انجام جنایات جنگی از سوی تالبان را به این دیدگاه ارایه کرده است.آقای ظاهر اغبر نیز برعلاوه اینکه یک چهره مشهور ضد تالبان است در جریان دوسالی که از تسلط تالبان برکشور می گذرد، او همواره با استفاده از سفارت افغانستان در تاجکستان به انجام فعالیت های سیاسی علیه حاکمیت تالبان مبادرت ورزیده است. خانه های این دو چهره سیاسی مخالف تالبان درحالی در پنجشیر به آتش کشیده شد که آنان تالبان را مسوول آن دانستند. درمورد اخیر مارکیت« قصر هرات» از مواردی است که این شایبه را درمیان بسیاری ایجاد کرده است که گویا تالبان به صورت هدفمند ملکیت های منتقدان ومخالفان خودرا به آتش می کشند. در دومورد پیشین هم آقای معنوی وهم آقای اغبر را می توان مخالف سیاسی ونظامی تالبان نامید . درمورد سوم مولوی جلیل الله مولوی زاده حامی قدرتمند تالبان ودراین اواخر منتقد جدی تالبان بوده است. آقای مولوی زاده در دوره ء پیشین حاکمیت تالبان به حیث وزیر معارف این گروه خدمت کرد. درجریان بیست سال حکومت های آقایان کرزی وغنی او یکی از حامیان نیرومند تالبان بود، تاجایی که بازداشت کسانی که متهم به انجام انتحاری بودند، از مدرسهء مربوط به ایشان یکی از چالش های دولت وقت بود . تلاشی وبرخورد وقت نیروهای امنیتی از این مرکز دینی به چالشی برای نیروهای امنیتی تبدیل شد که از صلاحیت نیروهای ادارهء محلی بیرون بود تا جایی که رییس جمهور وقت آقای غنی وهم چنان داکتر عبدالله عبدالله به نوعی به دلجویی از آقای مولوی زاده برای بازرسی مرکز دینی او اقدام کردند. باپیروزی دوباره تالبان اما مراکز دینی ونقش ونفوذ آقای مولوی زاده یکی از تکیه گاه های تالبان دست کم درحوزه غرب بود. ایستاده گی دولت محلی وقت درهرات وشخص امیر محمد اسماعیل خان در روزهای پایانی حکومت پیشین، از سوی حلقاتی دینی این مرکز باچالش مواجه شد. آنان گروهی از ملاهارا برای جلوگیری از جنگ دربرابر تالبان به خانهء امیر محمد اسماعیل خان فرستادند. با گذشت چند ماه اما از پیروزی وتسلط دوبارهء تالبان آقای مولوی زاده درسخنرانی تندی تالبان وحاکمیت شان را زیر سوال برد. او درحضور ملا برادر فرد قدرتمند تالبان گفت به انتقاد از عملکرد تالبان وسیاست های کلی شان پرداخت وگفت که تالبان به مردم ظلم می کنند. با آنکه مشخص نیست که درهمه این موارد از جمله در آتش گرفتن مارکیت ایشان درهرات تالبان دست داشته باشند واین گروه رسما هیچ گاه تایید نکرده که چنین اعمالی را دربرابر منتقدان خود انجام می دهد اما درجریان روز گذشته وقتی این مارکیت به آتش کشیده شد، بسیاری در افکار عمومی این سوال را مطرح کرده اند که چرا ملکیت های مخالفان وحتا منتقدان خودی تالبان به آتش کشیده می شود.زندانی شدن بسیاری از چهره های مدنی وفرهنگی وفکری درافغانستان ازجمله رسول پارسی استاد دانشگاه،حسیب احراری شاعر،اسماعیل مشعل فعال مدنی وبسیاری دیگر نشان داد که انتقاد در حوزه تسلط تالبان ناممکن است. گزارش اخیری که مختار وفایی خبرنگار در مورد تیرباران شدن یک فرد در شمال به دلیل طرح انتقاد از تالبان نیز از آخرین نشانه های فضای حکومت وحاکمیت آنان است. تحمل انتقاد درمیان خودی های تالبان نیز تقریبا صفر است؛ بندی گری چهره مشهور شبکه های مجازی وچهره ء خودی تالبان موید این مساله است.
